συγκακοπαθώ

-έω, ΜΑ

μετέχω στα παθήματα κάποιου («ἀγαλλιώμενοι σφόδρα, ὅτι τοιούτῳ ἀνδρὶ... συνεκακοπάθησαν», Ιωάνν. Χρυσ.)

αρχ.

συμπαθώ, συμπονώ.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + κακοπαθῶ «πάσχω, ταλαιπωρούμαι»].